Tethered cord sindrom

Šta je to?

Tethered cord sindrom (TCS), ili Sindrom privezane kičmene moždine je poremećaj uzrokovan vezivanjem tkiva kičmene moždine za neko od okolnih tkiva, što ograničava inače prirodno kretanje kičmene moždine unutar kičmenog stuba. Ovo stanje se najčešće dijagnostikuje kod dece i adolescenata, ali se može pojaviti i u odraslom dobu. Kod ovog sindroma, kičmena moždina je „vezana“ neelastičnom strukturom koja nastaje kao posledica različitih faktora, uključujući urođene abnormalnosti (kao što je spina bifida), tumore, ožiljke od prethodne operacije ili povredu kičmene moždine. Te abnormalne veze dovode do prenapregnutosti kičmene moždine, sa njenim posledičnim neurološkim i funkcionalnim oštećenjima.

Simptomi

Simptomi Tethered cord sindroma mogu biti različiti, a njihov intenzitet zavisi od nivoa kičmene moždine na kojem su formirane abnormalne veze, te od stepena njihove napetosti. Uobičajeni simptomi uključuju:

  • Bol: Hronični bol u leđima, koji takođe može zračiti u noge.
  • Motorni i senzorni nedostaci: Slabost, utrnulost ili peckanje u nogama ili stopalima.
  • Disfunkcija bešike i creva: Poteškoće sa kontrolom bešike ili pražnjenjem creva, što može dovesti do čestih infekcija urinarnog trakta ili zatvora.
  • Abnormalnosti hoda: Promene u obrascu hodanja ili poteškoće sa koordinacijom.
  • Mišićno-skeletni deformiteti: kao što su skolioza (zakrivljenost kičme) ili deformiteti stopala.

Dijagnoza

Dijagnostikovanje Tethered cord sindroma obično uključuje:

  • Kliničku evaluaciju: Temeljna medicinska istorija i fizički pregled, poseban fokus na neurološke deficite i mišićno-skeletne abnormalnosti.
  • Imidžing dijagnostiku:
  • MRI: Primarna dijagnostička alatka, koja pruža detaljne slike kičmene moždine, mesta vezivanja i povezanih abnormalnosti kao što su lipomi ili tumori.
  • CT mijelografija: Koristi se u slučajevima kada je MRI kontraindikovana ili nedovoljna.

Lečenje

Lečenje Tethered cord sindroma je prvenstveno hirurško, sa ciljem da se ublaži napetost kičmene moždine:

  • Hirurško odvajanje: Osnova lečenja uključuje uklanjanje abnormalnih vezivnih struktura, da bi se ublažila napetost na kičmenoj moždini.
  • Lečenje pridruženih stanja: Rešavanje svih pratećih abnormalnosti, kao što je korekcija defekata kičme ili uklanjanje tumora.
  • Simptomatsko zbrinjavanje: nakon operacije, pacijentima može biti potrebna fizikalna terapija za poboljšanje motoričke funkcije i upravljanje funkcijom bešike i creva.