Minimalno invazivna perkutana stabilizacija

Šta je to?

Minimalno invazivna perkutana stabilizacija (MIPS) je savremena hirurška tehnika koja se koristi za lečenje niza stanja kičme, uključujući degenerativnu bolest diska, nestabilnost kičme i prelome. Za razliku od tradicionalnih otvorenih operacija, MIPS uključuje manje rezove, smanjeno oštećenje tkiva i kraće vreme oporavka, dok istovremeno obezbeđuje efikasnu stabilizaciju i ublažavanje bola.

 

MIPS je indikovan za različita stanja kičme, uključujući degenerativnu bolest diska, spondilolistezu, degeneraciju fasetnih zglobova, prelome kičme i hernije diska.

 

MIPS nudi brojne prednosti za pacijente i hirurge, uključujući minimalno oštećenje tkiva, kraće boravke u bolnici, brži oporavak, smanjen gubitak krvi, manje uočljive ožiljke i efikasnost uporedivu sa tradicionalnim hirurškim operativnim pristupima.

Procedura

MIPS tehnike variraju u zavisnosti od specifičnog stanja kičme koje se leči, ali uglavnom uključuju sledeće ključne elemente:

 

  • Evaluacija pacijenta: Pre izvođenja MIPS-a, sprovodi se sveobuhvatna evaluacija, uključujući pregled pacijentove istorije bolesti, fizički pregled i dijagnostičko snimanje (kao što su rendgenski snimci, CT skeniranje ili MRI) kako bi se utvrdila tačna priroda i lokacija oštećenja kičme koji se tretira.
  • Anestezija: lokalna anestezija se primenjuje da bi se umrtvilo područje reza, a u nekim slučajevima se može koristiti blaga sedacija kako bi se pacijent osećao udobno tokom procedure.
  • Pravljenje malih rezova: Umesto velikog, otvorenog reza, MIPS koristi jedan ili više malih rezova, obično dugih 2-3 centimetra, za pristup zahvaćenom delu kičme.
  • Navođenje instrumenata: Fluoroskopijom ili intraoperativnim snimanjem navodi se postavljanje specijalizovanih implantata kao što su šrafovi, šipke ili ostali materijal namenjen za stabilizaciju kičme.
  • Pošteda tkiva: Jedna od primarnih prednosti MIPS-a je pristup koji štedi tkivo.
  • Postavljanje implantata: Nakon pristupa kičmi, hirurzi postavljaju implantate, kao što su šrafovi ili šipke, da stabilizuju zahvaćene segmente pršljenova.
  • Zatvaranje: Nakon postavljanja implantata, mali rezovi se zatvaraju i preko njih se postavlja zavoj.