Stabilizimi i pasmë përfshin një qasje kirurgjikale nga pjesa e pasme e shtyllës kurrizore. Kirurgët përdorin teknika të ndryshme, të tilla si fiksimi i vidhos së këmbës, fiksimi i vidhos në masë anësore ose vendosja e shufrës, për të stabilizuar vertebrat e thyera. Graftet kockore mund të përdoren për të nxitur bashkimin. Stabilizimi posterior është i përshtatshëm për një gamë të gjerë të frakturave vertebrale të qafës së mitrës dhe kraharorit, duke përfshirë ato që përfshijnë elementët e pasmë (të tilla si lamina dhe faqet) ose që kërkojnë fiksim të ngurtë. Stabilizimi i pasmë siguron stabilitet të shkëlqyeshëm dhe mund të rivendosë shtrirjen e shtyllës kurrizore. Është veçanërisht efektiv për frakturat që prekin elementët e pasmë dhe mund të kryhet me teknika minimale invazive, duke reduktuar ndërprerjen e indeve.

Stabilizimi ventral përfshin një qasje kirurgjikale nga pjesa e përparme e shtyllës kurrizore. Kirurgët heqin diskun e dëmtuar ose trupin vertebral dhe përdorin vendosjen e kafazit, fiksimin e pllakave ose teknikat e veshjes së përparme për të arritur stabilitet. Graftet kockore mund të përdoren gjithashtu për të nxitur bashkimin. Stabilizimi ventral zakonisht zgjidhet për frakturat e qafës së mitrës dhe kraharorit që përfshijnë elementet e përparme të shtyllës kurrizore, duke përfshirë trupin vertebral ose diskun ndërvertebral. Mund të trajtojë gjithashtu deformimet e shtyllës kurrizore dhe të rivendosë lartësinë vertebrale. Stabilizimi ventral rikthen në mënyrë efektive kolonën e përparme të shtyllës kurrizore dhe mund të lehtësojë dhimbjen dhe deformimet.